08 Μάι Τενοντοπάθεια επιγονατιδικού τένοντα (Jumper’s knee)
Η Τενοντοπάθεια επιγονατιδικού τένοντα ή το γόνατο του άλτη (Jumper’s knee) αφορά κυρίως αθλητές ποδοσφαίρου, μπάσκετ και αλμάτων στίβου και παρουσιάζει συχνά πόνο στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος, που εμφανίζεται κατά την άσκηση και υποχωρεί με την ανάπαυση.
Ο πόνος εγκαθίσταται προοδευτικά και εντοπίζεται συχνότερα στον κάτω πόλο της επιγονατίδας, που επιδεινώνεται στην έκταση του γόνατος. Κλινικά υπάρχει τοπική ευαισθησία στην πίεση.
Η επαναλαμβανόμενη βίαιη σύσπαση του τετρακεφάλου μυός καταπονεί τον επιγονατιδικό τένοντα.
Παράγοντες που επηρεάζουν την πάθηση
Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην παθογένεια της τεντοπάθειας του επιγονατιδικού τένοντα είναι : το βάρος, ο δείκτης μάζας σώματος (BMI), οι ανατομικές ασυμμετρίες, η ελαστικότητα και η δύναμη των τετρακέφαλων, η άμεση κάκωση, η υπερβολική καταπόνηση των τενόντων των εκτεινόντων μυών του γόνατος και ο λανθασμένος τρόπος προσγείωσης μετά από τα άλματα.
Ταξινόμηση
Ανάλογα με τη διάρκεια και τον χαρακτήρα του πόνου, η πάθηση ταξινομείται σε 4 στάδια:
Στάδιο1: Πόνος μετά την αθλητική δραστηριότητα.
Στάδιο 2: Πόνος κατά και μετά το τέλος της αθλητικής δραστηριότητας χωρίς, όμως, περιορισμό της.
Στάδιο 3: Πόνος κατά και μετά το τέλος της αθλητικής δραστηριότητας που προοδευτικά οδηγεί στον περιορισμό της.
Στάδιο 4: Ρήξη του επιγονατιδικού τένοντα
Αποκατάσταση
Η συντηρητική θεραπεία χρησιμοποιείται στα 3 πρώτα στάδια της πάθησης.
Η κρυοθεραπεία χρησιμοποιείται κυρίως για αναλγητική δράση. Ο πάγος εξουδετερώνει τη διαδικασία της νεοαγγείωσης, η οποία μπορεί να είναι αιτία της τεντοπάθειας.
Συστήνεται προσωρινή διακοπή της άθλησης και φυσικοθεραπεία, με σκοπό την διέγερση της ανάπλασης του τένοντα, τη μείωση του πόνου και την ανάκτηση της μυϊκής δύναμης και ευλυγισίας . Η έκκεντρη άσκηση συμβάλλει στην επούλωση του εκφυλισμένου τένοντα.
Η χειρουργική θεραπεία συνίσταται μετά από ρήξη του επιγονατιδικού τένοντα.